YAĞMUR İNİŞ BORULARI

Yağmur borusu, oluklara çatıdan gelen yağış suyunu zemine ileten düşey borulardır. Bu borular, çinko, bakır ya da PVC malzemeden yapılmaktadır. Çinko ve bakır olarak yapılan yağmur boruları çatı alanına ve yağmur borusu sayısına göre uygun çapta üretilir. Yağmur borusu çinkodan yapıldığı taktirde yeterli çap verildikten sonra, çinko yağmur borusunun kenarları birbirlerine 2 cm bindirilerek lehimlenmelidir. Bakır yağmur borusunda ise, borunun kenarları normal bir kenet yapılarak oluşturulabilir. Yağmur borularının boyları, çinko levhaların 1,0×2,0 m olan boyutlarına bağlıdır. Üretim kolaylığı açısından birbirine geçirilecek olan boruları 1.0 m olarak yapılırlar.

İNİŞ BORULARININ CEPHEYE TESPİTİ

Boruların duvara tespiti kelepçelerle yapılır. Plastik yağmur boruları 15-10-7 cm çaplarda ve 6,0 – 3,0 – 2,0 ve 1,0 m boylarda üretilmektedir. 6 m lik olanlar tek parça olmaları nedeniyle uygulama kolaylığı sağlamakla birlikte, depolama zorluğu nedeniyle piyasada kolaylıkla bulunamamaktadır. Plastik yağmur boruları, birbirine geçirilecek ve su sızdırmayacak şekilde üretilirler. Boruların birbirine geçirildiği yerde uygun çapta yuvarlak kesitli kauçuk bir halka (O ring) araya yerleştirilerek sızdırmazlık sağlanır. Plastik borular, normal kelepçelerin yanı sıra bu iş için özel olarak üretilmiş plastik kelepçeler ile de duvara tespit edilebilirler. Bu kelepçeler, boruların birbirine geçtiği yerin tam altından duvara yerleştirilen dübele, uygun boyda sarı ağaç vidası ile tespit edilmelidir. Böylece boruların aşağıya kaymaları önlenir, İyi tespit için en çok 2 m'de bir kelepçe tespit edilmelidir. Yağmur borusu cephe ilişkisi, her zaman gündemde olan bir konu olma özelliğini sürdürmüştür. Genelde, yağmur borularının, çatı sisteminin doğal bir parçası olmasına karşın, iyi bir çözüm bulunamadığı zaman cephe düzenini ve dolayısıyla cephe estetiğini bozduğu ifade edilmektedir.

YAĞMUR İNİŞ BORUSU İLE CEPHE İLİŞKİSİ

Mimari tasarlama, bütünsel bir eylemdir. Bu bakımdan, çatının tüm elemanlarıyla birlikte tasarlanarak etüt edilmelidir; özellikle yağmur borularının bu bütünün bir parçası olduğu gözden uzak tutu oradan, cephe estetiği için gerekli biçimlendirmeler bu kapsamda düşünülmelidir. Yağmur borusunu, bir mimari eleman olarak kabul etmek ve bu kabule göre tasarlamak en doğru davranış biçimidir. Bina cephesinde oluşturulan bir kanalın içine yağmur borusunu yerleştirmek ve önünü kapayarak hiç göstermemek, ancak denetim için belirli açılabilen kapaklar oluşturmak bir çözüm şeklidir. Bazı çözümlerde, diş cephede hiçbir yağmur borusu görünmeyebilir. Bu durumda, yağış suları binada içe akışlı bir çatı sistemi olarak çözülmüş ve böylece gizlenmiş olabilir. Ancak, içe akışı çatılarda en büyük risk, yağmur borusunun tıkanmasıdır. Bazı çözümlerde mimari form gereği çok sayıda içe akışlı mantar şekilli taşıyıcı elemanlardan oluşan bir örtü şeklinde içe akışı çatı sistemi zorunlu olabilir. Bu durumda, her iniş kanalının mutlaka denetlenebilir şekilde çözülmesi gereklidir.